Humorous-jocular texts (Turkish)

Narrator: Ayşe / Κομοτηνή

Komik hikayeler / Fıkralar (Turkish) Εύθυμα (Greek) Dʒumb'u∫l'uvi (Pomak)

Hocanın Mektubu


Bir gün Hoca’ya komşusu gelmiş: Hoca, oğlum Atina’da, ona bir mektup yazar mısın? demiş.
    Hoca, ‘ Ben Atina’ya gidemem’ demiş.
    ‘Ama, demiş komşusu, sana Atina’ya git demedim ki...’
    Hoca : ‘ Sözü uzatma’ demiş, benim yazım kötü, mektubu okumak için kendim gitmeliyim’.

 Το γράμμα του Χότζα
Μια μέρα ήρθε στο Χότζα ο γείτονάς του: «Χότζα, ο γιος μου είναι στην Αθήνα, μπορείς να του γράψεις ένα γράμμα;», είπε.
«Εγώ δεν μπορώ να πάω στην Αθήνα», είπε ο Χότζας.
Ο γείτονας του είπε: «Εγώ δεν σου είπα να πας στην Αθήνα!»
«Μην λες περισσότερα», είπε ο Χότζας, «τα γράμματά μου δεν είναι ωραία, πρέπει να πάω ο ίδιος στην Αθήνα για να διαβάσω το γράμμα».

 Mek´t’upɯn na ´hodʒana
E´din den jæ o´ti∫ɯl  kom´∫ijɯna na ´hodʒana i mu vika: “Sinɯt mi jæ fof ´Atina. ´Moʒe∫ li – mu ´vika – da mi na´pi∫e∫ edin mekt’up?” “Ja ne ´mogam da ´idam na ´Atina. – mu ´vika ´hodʒana.
Kom´∫ijɯna mu ´vika: “Ja ti ne ´vikam da ´ide∫ na ´Atina.”
“Ja ne ´mogam da ´pisavam ´kamatne, ´trjabava sa´mit∫ek da ´idem na ´Atina, zam da mu ´prot∫eta mekt’upɯn.”

Anteni de İndir


Bir gün tütünleri kontrol etmek için ilgililer ev ev dolaşıyorlardı. Yanımdaki arkadaş amcama:
— Biraz sonra size geleceğiz, dedi.
— Peki olsun, dedim.
— Peki olsun, deme...Televizyonu sakla, mümkünse antenini de indir. Zenginsin diye tütününün fiyatını düşürürler, dedi.

 Κατέβασε και την κεραία
Μια μέρα οι αρμόδιοι πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι για να ελέγξουν τα καπνά.
Ο φίλος που ήταν κοντά μου είπε στον θείο μου: «Μετά από λίγο θα έρθουμε σε εσάς»
«Εντάξει», είπα. Μου είπε: «Μη λες εντάξει...Κρύψε την τηλεόραση και αν είναι δυνατόν κατέβασε και την κεραία. Μπορεί να σε θεωρήσουν πλούσιο και να ρίξουν την τιμή».

´Snemi ke´reata
E´din den ´hod’at t’un´dʒarene ot ´kɯ∫ta na ´kɯ∫ta za da pri´gl’avat t’u´t’unen. I aret´liken, ´deno jæ do ka´leko, vika mi: “Za ´malko t’un´dʒarene ∫ɯ ´dojdat na vam! Ret∫’ mu da ´skrie televizi´onɯn, i ko ´moʒe, da ´sneme i ke´reana, oti ´moʒe da te is´karat zen´ginin i da ´zemat  t’u´t’unen ´jeftin. ”

Nasrettin Hoca: Doğuran Kazan


Hoca komşusundan ödünç bir kazan alır, kazanı geri verirken içine bir kazan yerleştirir.
Komşusu sorar:
 —Bu ne?
—Senin kazan doğurdu der hoca da, komşu çok sevinir.
Aradan bir kaç gün geçer, hoca yine komşusuna gider, bir iki gün kullanmak için kazanı ister.
Komşusu:
—Hay hay baş üstüne der, kazanı sevinerek hocaya verir. Aradan oldukça uzun bir zaman geçer. Komşu kazanı geri gelmeyince hocanın evine gider, sorar:
—Bizim kazan ne oldu?
—Sizin kazan mı? Sizlere ömür der, hoca.
Komşu şaşırır:
—Aman hocam, kazan bu, nasıl ölür?
Hoca:
—Komşum, kazanın doğurduğuna inanıyorsun da, öldüğüne neden inanmıyorsun? der.

Το καζάνι που γεννάει
 Ο χότζας δανείζεται ένα καζάνι από τον γείτονά του. Όταν επιστρέφει το καζάνι βάζει μέσα ένα άλλο καζάνι. Ο γείτονας τον ρωτάει: «Τι είναι αυτό;»
Ο χότζας λέει: «Το καζάνι σου γέννησε». Ο γείτονας χαίρεται πολύ.
Περνάνε κάποιες μέρες, ο χότζας πηγαίνει πάλι στο γείτονά του. Ζητάει το καζάνι για να το χρησιμοποιήσει μια δυο μέρες.
Του λέει ο γείτονας: «Εντάξει, ευχαρίστως». Με χαρά δίνει το καζάνι στο χότζα. Περνάει πολύς καιρός. Όταν δεν επιστρέφει το καζάνι, ο γείτονας πηγαίνει στο σπίτι του χότζα. «Τί έγινε το καζάνι μας;», ρωτάει. «Το καζάνι σας;», λέει ο χότζας, «ζωή σε εσάς». Ο γείτονας σαστίζει «Αμάν χότζα μου, αυτό είναι καζάνι, πώς μπορεί να πεθάνει;» Ο χότζας λέει: «Γείτονα μου, γιατί πίστεψες ότι γέννησε το καζάνι και δεν πιστεύεις ότι πέθανε;»

 Ka´zanɯn i ´hodʒana
´Hodʒana jæ zel na´zaem ot kom´∫’ujena e´din ka´zan za da si ´stori en´nɯ ´rabata. A´ga si go ´vra∫ta, ´klava e´din ´mɯt∫ek ka´zan. ´Pita go kom´∫’ujenɯn: “Kak´na jæ ej´zi?” ´Hodʒana ´vika: “Ka´zanet’ jæ ro´dil!”
Kom´∫’ujenɯn se ´jatce zdrago´stil, ´stanalo mu jæ ´drago.
Po´minat se ba´ja ´dene i ´hodʒana pak ´hodi na kom´∫’ujena da ´i∫te ka´zanen za dva-tri ´den’æ. I ´vika mu kom´∫’ujenɯn: “Kak da ne, sɯs ´sit∫ko ´sɯrce!” ´Otdragoste mu go ´dava ka´zanen ´hodʒune.
Po´mina se ´mlogo za´man, ne ´vra∫ta si mu ka´zanen. Kom´∫’ujenɯn ´hodi na ´hodʒana na ´kɯ∫tana i ´vika mu: “Kak´na ´stana ka´zanet?” – ´pita.
“Ha! – ´vika mu ´hodʒana – Al΄lah rax΄met’ ej΄læ! Um´r’a, to se rahmetlen´disa ka´zanen!”
“A, bre, ´hodʒa, kak ´moʒe da um´re? To jæ ka´zan!”
“Ti kak iz´v’ara ta jæ ro´dil ka´zanen, i ne ´v’arava∫ ta jæ um´r’al?