Εύθυμα (Πομακικά)

Αφηγητής: Εμινέ / Ξάνθη

Dʒumb'u∫l'uvi (Πομακικά) Εύθυμα (Ελληνικά) Fıkralar (Τουρκικά)

∫ekad´dʒieva prikaznica za Nasra´din ´ΗotƷa

Nasra´din ´ΗotƷa iz´liza na ka´vena da pi´je ka´ve. ´Slu∫al  jæ kom´∫’uena da bro´i pa´ri. Im’al jæ jus al´tɯne. I ´vika Nasra´din:
-    Deto m’, ´vika,  da´de doksandu´kus - ∫ɯ gi ´zema,´deto m’ da´de  jus - ∫ɯ si mu gi ´vɯrna. 
I to go´t∫uje kom´∫uena, smoabe´t’avat se sas ´Ʒenana i ´vika mu: “Daj ´metneme, ´vika,  tij ´n’æma  za´gubijme, ´vika, tij pak ∫ɯ si ni gi da´de, ot’ sa jus”. I toj m’ata ot ba´tƷena, kom´∫’uena. Sa´bal’an mu ´t∫uka i ´vika”:
-    Ej, Nasra´dine, ej, Nasra´dine!
-    Ej, be ´kom∫’u!
-    Am’ daj si m’, ´vika, ´lirite!
-    Am’ kakvi, ´vika, ja?
-    Am’ ti ´vika∫e, ´vika, ´ft∫era : deto m’ da´de jus, ∫ɯ si mu gi ´dam,´deto m’ da´de  doksandu´kus, ∫ɯ gi ´dɯrƷa. 
-    A, ´vika, Elhamdülillah, ´vika! Toj ´deto me e po´sre∫nal sos doksandu´kusno, da ´dojdat i ´jusno, ´vika. To ne do´hadat ´mlogo.

 Η ευτράπελη ιστορία για το Νασραντίν Χότζα
Ο Νασραντίν Χότζα βγήκε στο καφενείο να πιεί καφέ. Είχε ακούσει τον γείτονά του να μετράει λεφτά. Είχε χρυσές λίρες. Και λέει ο Νασραντίν:
-    Όποιος μου δώσει ενενήντα εννιά, θα τις πάρω, όποιος μου δώσει εκατό - θα του τις γυρίσω πίσω.
Τον ακούει ο γείτονας, συνεννοείται με τη γυναίκα του και της λέει: «Να ρίξουμε, λέει, τις λίρες, δε θα χάσουμε, λέει, πάλι θα μας τις δώσει, επειδή είναι εκατό». Και ρίχνει ο γείτονας τις λίρες από το τζάκι.  Το πρωί του χτυπάει την πόρτα και του λέει:
-    Ει, Νασραντίνε, ει, Νασραντίνε!
-    Τι είναι, γείτονα;
-    Δώσε μου, λέει, τις λίρες!
-    Ποιες λίρες, λέει;
-    Μα εσύ έλεγες, χθες: όποιος μου δώσει εκατό, θα του τις δώσω πίσω, όποιος μου δώσει ενενήντα εννιά, θα τις κρατήσω.
-    Α, μ’ αγαπάει ο Αλλάχ, λέει!  Αυτός μου έδωσε τις ενενήντα εννιά, μου έδωσε και τις εκατό, λέει. Ε, δεν είναι και πολλά. 		Komik Nasreddin Hoca Hikayesi
Nasreddin Hoca kahve içmek için kahveye çıktı. Komşusunun para saydığını duymuştu. Altın liraları varmış ve Nasreddin diyor:
-  Kim bana 99 tane (lira) verirse, alacağım, kim bana 100 tane verirse geri çevireceğim.
Komşusu onu duyuyor, karısıyla anlaşıyor ve ona : ≪Liraları atalım, kaybetmeyiz, yine bize onları verecek  çünkü yüz tane≫ diyor. Ve komşusu şömineden ( ocaktan) liraları atıyor. Sabah onun kapısını çalıyor ve ona diyor:
    Ey, Nasreddin, ey, Nasreddin!
    Ne oldu, komşu ?
    "Liraları bana ver" diyor.
    "Hangi liraları ?" diyor
    Ama dün sen : " Kim bana 100 tane verirse, ona geri vereceğim, kim bana 99 tane veririse, onları tutacağım" diyordun.
    " A, Allah beni seviyor " diyor! "Bana 99’unu da O verdi, 100’ünü de O verdi" diyor. Fazla değil.

Magare i liri


I´m’al jæ e´din en´no ma´gare , ´daval go jæ na´zajem. ´Vikal’ mu sa: “Kɯk´na ´i∫te∫, ´vika, za da ti ´davame za pa´ri?”. ´Vika: “∫ɯ go ´karate ma´gareno na ´vɯzbɯrce, ´kolkonos se ispɯr´di, e´nolkonozno ´liri ∫ɯ mi ´davate”.

 Ο γαίδαρος και οι λίρες
Είχε ένας ένα γαϊδούρι, το έδινε δανικό. Τι έλεγαν: «Τι θέλεις, λέει, να σου δίνουμε, για λεφτά;» Και λέει αυτός: «Θα το πηγαίνετε το γαϊδούρι στην ανηφόρα, όσες φορές θα κλάσει, τόσες λίρες θα μου δώσετε». 		  Eşek ile liralar
Birinin bir eşeği varmış, onu ödünç olarak verirmiş. Ona: Ne istiyorsun, sana para yerine ne verelim? diyorlardı. O da: Eşeği yokuşa götüreceksiniz, kaç defa osurursa, bana o kadar lira vereceksiniz.

Kon v Las Vegas


Oti´∫ɯl  jæ e´din na en´nɯ kave´ne, se´d’æt i ´vika: “Da ne bi, ´vika, bɯn´no da do´pre, ´vika, ´kon’a!” “Am’ ot’, ´vika?” “Ne ´i∫ta, ´vika, da do´pirate ´kon’at, ot’ ∫ɯ ´stan e kɯ´nato jæ ´stanalo sto Las Vegas. ´Zeha m’ ´kon’a i ia o´tidah s no´gite”.

 Έγινε στο Λας Βεγκας
Πήγε ένας σε έναν καφενέ, κάθονται και λέει: «Μην τυχόν και πλησιάσει, λέει, κανείς το άλογό μου!» «Αμ’ γιατί, λέει;» «Γιατί θα γίνει, λέει, ότι έγινε στο Λας Βέγκας, μου πήραν το άλογο και έφυγα με τα πόδια.»		  Las Vegas’ta bir at
Adamın biri bir kahveye gitmiş, otururlarmış ve: Sakın biri atıma yaklaşmasın! diyor. Ama neden? diyor. Çünkü Las Vegas’ta olan olur, benim atımı aldılar ve yürüyerek gittim, diyor.

Kabadai


I´m’alo jæ e´din bil jæ ´jatce ka´badahi fof ´selono, vrit go jæ ´bilo strah ot ´nega. Ga hod’ na kave´nena za da pi´e ka´ve,  ud´riva na ´macana i ´vika: “´Ima li bɯn´no, ´vika, ´drugo bɯn´no, da jæ ´manga?” “E, ne!”. Hod’ pak ´drugija den’, hod’ pak ´drugija den’, a´ga na dva -´trine ´den’æ iz´liza e´din ´vika: “Ja sɯm, re, ´vika, ´aretlik, ot’, kɯk´na jæ ´stanalo?” “Da, be, vika, senni si, ja i ti sme, nema drug!” 

 Ο καπάνταης
Είχε έναν, ήταν πολύ καπάνταης  στο  χωριό, όλοι τον φοβόντουσαν.  Όταν πήγαινε στο καφενείο για να πιει καφέ, χτυπούσε στο τραπέζι και φώναζε: «Είναι κάποιος, λέει, άλλος κάποιος να είναι μάγκας;» «Ε, όχι!». Πήγε και την άλλη μέρα, και την επόμενη, σε δυο-τρεις μέρες βγαίνει ένας και λέει: «Εγώ είμαι, λέει, άρετλικ/φίλε, γιατί, τι έγινε;» «Ναι, ρε, του λέει, κάτσε, εγώ και εσύ είμαστε, δεν υπάρχει άλλος!»		  Kabadayı
Köyde biri varmış, çok kabadayıymış, herkes ondan korkarmış.Kahveye kahve içmek için gittiğinde, masaya vururmuş ve bağırırmış: Biri var mı, kabadayı olan başka biri? diyor. Eh, hayır! Ertesi gün de, başka bir gün de gitmiş, iki-üç günde biri çıkıyor ve: Arkadaş, benim (kabadayı) neden, ne oldu?diyor.O da, ona: Evet, bre, otur, sen ve beniz, başka yok, diyor.